سخت افزار

مسریاب(روتر Router)سخت افزاری

براساس مدل مرجع OSI روترها دستگاههای لایه سوم می باشند. مسیریاب ها

شبکه هایی که دارای یک رنج آدرس شبکه (IP Address) نیستند را به هم متصل

می کنند. مانند ارتباط کامپیوترهای یک شبکه به سرورهای اینترنت.

هر روتر حداقل دارای یک پورت LAN جهت اتصال به شبکه محلی و یک پورت WAN

جهت اتصال به شبکه دور دست می باشد. مسیریابها بهترین مسیر را برای

فرستادن بسته ها به مقصد انتخاب می کند و چک می کند تا ببیند آیا بسته ها

به مقصد رسیده اند یا نه. بر اساس مقصد داده ها، بسته ها از یک مسیر یاب

دیگر از طریق بهترین راه فرستاده می شوند. این موضوع باعث می شود تا به عنوان

یک وسیله ی قدرتمند در شبکه های پیچیده مثل اینترنت استفاده شود، در واقع

می توان اینترنت را به عنوان شبکه ای از مسیر یاب ها توصیف کرد. انواع مسیر یاب

ها با جداول و پروتکل های مختلفی کار می کنند اما حداقل این که هر مسیر یاب در

اینترنت باید با پروتکل TCP/IP کار کند.

روترهای نرم افزاری دارای عملکردی مشابه با روترهای سخت افزاری بوده و مسئولیت اصلی

آنان نیز ارسال داده از یک شبکه به شبکه دیگر است. یک روتر نرم افزاری می تواند یک

سرویس دهنده NT، یک سرویس دهنده نت ور و یا یک سرویس دهنده لینوکس باشد. تمامی

سیستم های عامل شبکه ای مطرح ،دارای قابلیت های روتینگ از قبل تعبیه شده می باشند.

در اکثر موارد از روترها به عنوان فایروال و یا gateway اینترنت، استفاده می گردد. در این

خصوص لازم است به یکی از مهمترین تفاوت های موجود بین روترهای نرم افزاری و سخت

افزاری ، اشاره گردد: در اکثر موارد نمی توان یک روتر نرم افزاری را جایگزین یک روتر

سخت افزاری نمود، چرا که روترهای سخت افزاری دارای سخت افزار لازم و از قبل تعبیه شده

ای می باشند که به آنان امکان اتصال به یک لینک خاص WAN ( از نوع Frame Relay ،

ISDN و یا ATM ) را خواهد داد. یک روتر نرم افزاری ( نظیر سرویس دهنده ویندوز ) دارای

تعدادی کارت شبکه است که هر یک از آنان به یک شبکه LAN متصل شده و سایر اتصالات به

شبکه های WAN از طریق روترهای سخت افزاری ، انجام خواهد شد.